Het is al weer heel wat jaren geleden maar met genoegen denk ik soms terug aan de periode die liep van het einde van mijn middelbare schooltijd tot het moment dat ik eindelijk afstudeerde.
Bij mijn diploma uitreiking van het Atheneum vermelde de Rector van het Lyceum dat: “voor Bordes is zijn studententijd al zo rond zijn 16e begonnen”. Feestjes organiseren vanuit de leerlingenvereniging, de hockey club, maar vooral ook feestjes bezoeken en het weekend naar de kroeg waren de primaire tijdsinvulling rondom de lesuren.
In die tijd had je in Haarlem een horecagelegenheid onder de naam Stadscafe. Deels brasserie maar deels ook een echt café. Een gezellige toog en voor 7 Gulden en 50 cent kreeg je er de daghap. Meestal een seizoensstamppot en een toetje van het nivo vlaflip. Eerlijk eten zonder poespas dus
Het leuke aan het Stadscafe was echter de “Stamtafel”. Een flink exemplaar midden in de gelegenheid met plaats voor 8 á 10 mensen. Een tafel waar iedereen welkom was en altijd ruimte voor een goed gesprek. Lokale journalisten, gepensioneerde leerkrachten, kunstenaars, zomaar een vrijgezel, marktkoopman of een verdwaalde student. Genietend van de daghap, discussieerde je lekker mee en als het nog boeide na de vlaflip bestelde je een biertje om te kunnen blijven plakken. Zo hoorde je nog eens een ander geluid dan dat je gewend was.
Zo werd achteraf het Stadscafe met haar stamtafel waarschijnlijk ook één van die plekken buiten de schoolbanken waar ik ontzettend veel heb opgestoken. Hoe vluchtig en divers de onderwerpen ook waren. Ik kan mij ook niet herinneren dat het ooit ongezellig is geweest daar. Degene die niets te melden hadden schoven niet aan maar kozen een positie in de hoek. En die ene schreeuwlelijk die de boel probeerde te overstemmen werd genegeerd of collectief op zijn nummer gezet.
Sinds enige tijd heb ik weer zo’n stamtafel gevonden. De onderwerpen zijn weer divers en iedereen die zin heeft schuift aan. Reuze gezellig en zelden is er iemand vervelend. Als dat wel gebeurt, wordt hij (meestal een hij) razendsnel buitenspel gezet. Alleen zenden wordt niet geaccepteerd. Je moet deelnemen en dus ook luisteren naar anderen en dan haal je er het meeste uit. Men is niet bang om anderen om raad of advies te vragen en dat ook terug te geven.
Zo ben en heb ik aan mijn stamtafel al regelmatig hulp geboden. Zo was ik op zoek was naar een rapport over videoconferencing. Ik kreeg er binnen een uur 3 aangeboden. Toen er een beroemde tafelgenoot een vraag over diensten van mijn firma had, heb ik haar direct in contact gesteld met mijn collega’s. Ook hoor ik er nieuwtjes rondom de release van speciale whiskybottelingen en kan ik mijn ergernissen lucht geven. Aan diezelfde stamtafel heb ik van gedachte gewisseld met de Minister van Buitenlandse zaken over de inzet van kernenergie en liet een zangeres die ik had ingehuurd weten dat zij zin had in ons feest en later dat zij zich erg vermaakt en blij was met de foto’s. Daarnaast werkte ik mee aan een artikel in HP/de Tijd van een bekende opiniepeiler en kwam ik vorige week in contact met een ondernemer die vragen had over VoIP. Dankzij ons gesprek plaatste hij binnen 24 uur een order bij een relatie van mij voor een Hosted oplossing voor 30 werkplekken.
Ik hoor u nu denken: “Dat is een leuke stamtafel. Ik kom daar ook graag aanschuiven, maar waar staat hij dan? “. Als u zelf het bier mee neemt en actief gaat deelnemen aan de gesprekken komt hier het adres: http://twitter.com/RichardBordes Ik zie u daar graag 🙂
Deze column vormt de basis van het boek “Social Media – Netwerken aan de #Stamtafel”
Hier lees je meer over mijn E-Book en kan je het gratis dit downloaden
