Met verbazing las ik deze week en oproep “op” de krant deze week. Dat “op” is bewust, kranten lees ik alleen nog op het net en niet meer op papier. Maar terug naar mijn verbazing… Er werd namelijk een oproep gedaan voor een onderzoekje naar een verdwenen traditie. “Het versturen van Ansichtkaartjes vanaf het vakantieadres”.
Iedere vakantie moest het adresboekje worden ingepakt, dag 2 werden er kaartjes gekocht met suffe plaatjes van de omgeving of van een topless dame met lollige tekst. Lokale postzegels gekocht en alle thuisblijvers werd de ogen uitgestoken met de verre bestemming en een visualisatie van het weer doormiddel van een getekend zonnetje en temperatuur vermelding. Pochen 1.0 zullen we het maar noemen, en ik mis het eigenlijk wel. Want hoe anders is het nu…
In die tijd was je met een paar kaartjes klaar. Ze werden meestal pas door de postbode afgeleverd als de wereldreiziger al weken thuis was van het bezoek aan de Spaanse Costa. Nu weet ik van een hoop mensen alles op hetzelfde moment als dat het plaatsvindt. Als neo-Japanners kieken ze zichzelf door een paar weken zomervakantie heen. Men is het vliegtuig nog niet in of ik zie de eerste foto’s in mijn Facebook en Twitter opduiken en krijg via Foursquare een tip over dat leuke terrasje aan de Boulevard. Mijn Flipboard app op de IPad lijkt de AllerHande wel, met berichten over allerlei BBQ’s, lokale cocktails en foto’s van uitgebreide maaltijden. Pieter heeft net een helikopter gehuurd, het zoontje van Michel zit te scheppen op het strand en Caroline heeft in Zuid-Frankrijk een foeilelijk schilderijtje gekocht… het is maar net waarover je wil pochen.
Toch worden die Smartphones niet alleen meer gebruikt om u en mij op de hoogte te houden. Daar waar vroeger de vakantie een verplichte tijd van onbereikbaarheid inluidde draait de hele wereld nu gewoon door. Zo feliciteerde ik gisteren een relatie via LinkedIN met zijn nieuwe betrekking. Hij reageerde binnen het uur via de mail en een paar berichten later bleek hij in Turkije te zetten. Een andere goede bekende sprak ik laatst via een Unified Video Conference. Ik op mijn kantoor achter de laptop, hij in zwembroek aan het zwembad op een Canarisch Eiland via een Tablet met Wi-Fi. Hoezo “Plaats en Tijd” onafhankelijk???
Zo blijken de meeste gebruikers hun Smartphone en vaak ook laptops of IPad’s mee te nemen. Het Nieuwe Werken is ook de vrije tijd ingeslopen. Is dat erg?
Je bent en blijft altijd bereikbaar. Gewoon voor het voorkomen van de eigen stress. Zo blijf ik gewoon op de hoogte en loop ik de eerste 3 dagen na terugkomst niet tegen overvolle inbox en zaken aan die ik met één opmerking had kunnen rechtzetten of aanvragen die ik gemist heb. Geen stress tijdens de vakantie en niet de stress als ik weer terug aan het werk ben. Dat geldt niet alleen voor ondernemers maar ook voor werknemers. Nog een paar jaar en dan gebruik niemand meer de Out of Office Assistant. Out of Office is dan Out of Date.
En er is weer eens niets nieuws onder de zon. Want toen mijn moeder vroeger de kaartjes schreef aan de familie, belde mijn vader vanuit een telefooncel naar zijn secretaresse om te horen of er nog iets bijzonders was.
