Tussen twee afspraken door, wilde ik wat eten en even rustig mijn berichten checken. Helaas besloot ik dat bij AC De Meern te doen. In een gezonde bui bestelde ik bij de ober een geitenkaasmaaltijdsalade voor 9,50 euro en klapte mijn laptop open. Terwijl ik via Twitter het dagelijkse nieuws van commentaar voorzag, serveerde de ober mij de AC-versie van een maaltijdsalade: een ontbijtbordje met een ietsiepietsie groen en drie nog niet geheel afgebakken stukjes fabrieksstokbrood onder drie nog kleinere stukjes dwerggeitjeskaas. Met verbazing riep ik de ober terug en vroeg hem of ik in Madurodam of in de Meern zat…..
Volmondig, en dat was met deze éénhapssalade kinderlijk eenvoudig, gaf hij toe dat hij zich ook een beetje schaamde mij dit te moeten voorschotelen. Met het verzoek om de manager in te lichten, liet ik hem gaan om een uitsmijter te bestellen in de keuken. Ervan uitgaande dat de kok die van kippeneieren en niet van kwarteleieren zou maken.
In de tussentijd tweette ik een bericht om mijn ervaring te delen. Binnen een minuut kwam er een zevental followers met soortgelijke ervaringen. Van het AC heb ik ondanks alle hashtags geen enkele reactie gekregen. En dan krijg je wat je ziet als je googelt op AC De Meern: louter ontevreden klanten.
Een week later had ik een lunchafspraak bij Van der Valk in Wassenaar. Niet dat ik een voorliefde voor wegrestaurants heb, maar ze liggen meestal lekker centraal. Van der Valk bestaat al sinds ik er van mijn opa een kinderverrassing kreeg. Ook nu was de lunch er prima, maar wat nog meer opviel was de serveerster van dienst. Niet vanwege haar schoonheid, maar vanwege haar commerciële inslag en alertheid voor haar gasten. Geruisloos serveerde ze een prima lunch en lette intussen op wat er gebeurde. Ze hoorde ons over een afsluitende kop koffie praten en reageerde hier direct op.
Bij het afrekenen verzocht ik haar de manager te halen. Die verscheen direct en verwachtte een klacht, terwijl ik de serveerster via hem een pluim gaf. Natuurlijk meldde ik ook dát op Twitter. En toen bleek dat restaurant zijn social media wel op orde te hebben. Maar goed ook, want met een RT van mijn eerder geplaatste bericht hadden ze een mooi stuk gratis reclame.
Deze blog is in 2013 verschenen in het boek “Social Media – netwerken aan de #Stamtafel”
