Op Nationale Buitenspeeldag (die bestaat echt!) reed er om 8 uur ’s morgens bij ons een grote vrachtwagen de straat in. Zonder omhaal stortte de chauffeur een kiepwagen leeg in het speeltuintje. En daar lag op de bodem een stinkende laag boomschors als grondbedekking tussen de glijbaan en de schommels. In de middag bleek dat het spul niet alleen ontzettend stonk maar ook vol zat met scherpe stukken hout, punten en splinters. Niet echt kindvriendelijk dus en zelfs gewoonweg gevaarlijk.
Gelukkig heeft de Gemeente een 0900 servicenummer is gebruik waar je je problemen kan melden.
Alle ouders in de straat begonnen zicht direct te melden en werden zeer vriendelijk te woord gestaan door de receptionisten van dienst. Deze maakten een melding aan in ‘Het Systeem’. Ambtenaren en milieuhandhavers kwamen kijken. En dat was het dan. Een oorverdovende stilte volgde en een week ging voorbij.
Maar het nummer was nog steeds in gebruik en wij werden allen weer allervriendelijkst te woord gestaan. Melding werd gemaakt onder de mededeling: “Oh u bent de eerste”, terwijl je zelf al minstens voor de 6e keer aan de lijn hing. Ouders kregen zelfs het deskundige advies dat de splinters met een pincet eenvoudig konden worden verwijderd. Tijd om eens een verantwoordelijke ambtenaar aan de lijn te krijgen. Een uitdaging waarbij ik alle verkooptechnieken en de standvastigheid van Pieter Storms nodig had. Door de 1e lijns support breken leek een onmogelijke opgave. De medewerker speeltoestellen was in bespreking, druk (waarmee?) of sorry-net-naar-huis. Per telefoon verschuilde hij zich achter een certificaat dat “het spul op papier aan alle eisen voldeed” maar hij bleef telefonisch onbereikbaar.
Na veel gedoe en gedram, plus de verzekering aan de receptioniste dat ik desnoods tot de Burgemeester door ging, kreeg ik eindelijk een manager van de manager van de man van de speeltoestellen aan de lijn. Ik zal u de oeverloze discussie met hem voor u samenvatten met de opmerking dat deze een hoog “paarse krokodil” gehalte had. Zijn mooiste opmerking was dat de kinderen dan maar niet in de speeltuin moesten spelen. Waarop ik hem weer uitnodigde om samen met zijn ondergeschikten een keertje van de glijbaan af te gaan in korte broek en slippers. Om daarna op een keer op zijn knieën, handen en kont te vallen zoals onze kinderen plegen te doen.
Gelukkig wees hij dat af, samen met de verantwoordelijkheid voor enige schade aan de kinderen, want het leek mij ook geen fraai plaatje opleveren als zij gedrieën in het klimrek zouden hangen.
Er restte mij hem maar 1 keus te geven: de krant of de Rijdende Rechter. Hij koos niet, maar ik wel en een dag later stond op vrijdagmiddag 12 uur de stadsredactie van de het regionale dagblad bij ons in de speeltuin. Op maandag stond dit hele relaas inclusief een mooie foto op de voorpagina van de stadseditie.
Een beetje boter na de vis. Want door de Kracht van de Media had de afdeling publieksvoorlichting ons al op vrijdagmiddag 5 uur gebeld dat het spul er op maandag er om 8 uur zou worden vervangen. En zo geschiedde.
Dit hele verhaal had natuurlijk heel eenvoudig kunnen worden voorkomen. Gewoon geen troep storten denkt u natuurlijk….En dat is helemaal waar!
Zorg er alleen ook voor dat als er een keertje rommel ontstaat u er goed over na heeft gedacht hoe deze op te ruimen. Dat betekent dat het inrichten van een Klanten Contact Center niet eindigt met het hebben van een – altijd bereikbaar – nummer voor al uw vragen – . Zorg er vooral ook goed voor dat de gehele organisatie achter het nummer klantvriendelijk reageert op de gestelde vragen en opmerkingen. Want als dat niet werkt, gaat ook een 0900 of 014 nummer niet helpen.
