Er was een tijd dat rokende schoorstenen en managers garant stonden voor economische vooruitgang. Zeker in mijn jeugd in de jaren 70. Des te zwarter en hoger de pluimen uit nog bakstenen pijpen des te beter het met ons ging.
Tijdens de jaren 80 werd het geluid voor een betere leefomgeving steeds luider en beter gehoord. Eerst nog gedragen door geitenwollen sokkendragende wereldverbeteraars met ruime gezichtsbeharing, maar al snel door de gevestigde orde niet meer als flauwekul afgedaan. Het Wereld Natuurfonds kende wij al jaren dankzij Prins Bernhard maar ook organisaties zoals Greenpeace kregen rap een grote schare donateurs. Geholpen door de bange en vertederende zeehondjes begrepen wij allemaal dat het niet langer meer zo kon. De wereld is van ons allemaal en die moeten wij samen bewaren voor onze kinderen en de generaties die daar opvolgen. Mooie gedachte toch?
De fabriekspijpen zijn, op een paar uitzonderingen na, inderdaad van de horizon verdwenen. Veel kinderen zijn bij het zien van de rook uit de Hemwegcentrale ervan overtuigd dat daar de wolkenfabriek staat.
Maar soms vraag ik mij af of de groene gedachte zo nu en dan niet de verkeerde weg is ingeslagen Of dat onder het mom van “alles voor het milieu” zo nu en dan niet de verkeerde keuzes worden gemaakt.
Dan heb ik het niet over zaken zoals: Rijkswegen die niet worden gebouwd omdat er waarschijnlijk een zeldzame muis in de weg zit, weilanden die worden vol gezet met slecht werkende windmolens, een gloeilamp die door een lobby wordt vervangen door een ongezellige spaarlamp, hybride auto’s die er niet uitzien en elektrische waarmee je nog geen 200 kilometer ver komt, wassen op 15 graden zodat alle bacteriën in je sokken blijven leven, een oninteressant energielabel aan je woning als je hem probeert te verkopen of als kroon op het werk een internationale wetenschappelijke organisatie die de kluit bedonderd.
Graag houd ik het dan iets dichter bij onszelf. Dit hele nummer van de Telecom-Update staat namelijk in het licht van Groene ICT. En ook daar wordt regelmatig de plank misgeslagen in mijn opinie. Veel van de energie voor dit onderwerp gaat zitten in het besparen ervan. Zo zit er ook op mijn laptop een sticker met de opdruk “Energy Star”. Mij zei het niets en de gegoogelde website leerde mij dat het hier gaat om een apparaat dat efficiënt omgaat met stroom. En daar houdt bij de meeste partijen de must voor Groene ICT ook op. En er is zoveel meer.
De juiste inzet van ICT in ons dagelijkse leven is waarschijnlijk de meest effectieve methode om het milieu echt te helpen. En dan niet door nieuwe oplossingen te bedenken waardoor het “Kastje van Camiel” echt kan werken. Maar door “Groen” te gaan werken. Blijf eens een ochtend uit de file en werk gewoon thuis. Vervang die vergadering eens door een audio-conference en bespaar iedereen minimaal een uur reistijd. Spreek uw leverancier ook eens via een videolink. Werk in teams samen door documenten online te delen. Gebruik zoveel mogelijk de mooie ICT hulpmiddelen die al in uw organisatie heeft aangeschaft en zeker weten dat wij dan samen voor een Groenere Wereld zorgen.
Wees die ene vlinder die met zijn vleugelslag een orkaan veroorzaakt aan de andere kant van de planeet. Als dat geen groene gedachte is…
